René heeft ons indertijd een rondleiding door Liverpool gevoerd. Alle kleine weetjes wist hij. Fantastische tijd gehad.
Rust zacht René
Beste familie, vrienden en kennissen van René.
Voor mij geheel uit het niets hoorde ik gisteren van het overlijden van René.
Wat een schok… ik weet nog steeds niet zo goed wat te zeggen.
We hadden niet veel contact met elkaar maar als we elkaar dan spraken was het altijd fijn.
Natuurlijk ging het altijd over muziek en dan met name over The Beatles.
Zo bracht hij onze band ook naar Hamburg en volgde ons in Liverpool.
Wat een mooie tijd hebben we gehad met René.
Namens One After 909 wens ik iedereen heel veel sterkte met dit verlies.
Robbie Korver.
Als (;toen jonge) Beatlesfan heb ik je leren kennen via Beatles Unlimited en de Beatlesdagen – de laatste geloof ik in Hilversum. Wat een enorm aardige en kundige man.
Als professioneel fotograaf heb ik vele malen met René samengewerkt . We deelden dezelfde passie : The Beatles. Wát een gemis . Sterkte voor de nabestaanden. Rob Verhorst
Tot mijn groot verdriet heb ik kort na onze terugkeer deze week uit Japan, waar we onverwacht 5 i.p.v. 3 maanden waren, moeten ervaren dat Rene niet meer onder ons is. De pijn die mij nu treft is niet te beschrijven. Ik had Rene kort voor ons vertrek in september vorig jaar nog gesproken. Hij was nog zeer positief en had nog volop plannen, zoals een bezoek aan Liverpool. Wij, een fervent Beatles fan en een fervent Rolling Stones fan, konden heel goed met elkaar overweg.
Twee grote hoogtepunten uit onze muzikale relatie waren de 40 jaar Rolling Stones Kurhaus jubileum reunie, die ik in 2004 mocht organiseren, mede dank zij de zeer motiverende woorden van Rene, die uiteraard eregast was op die 8ste augustus, en de uitnodiging van Rene aan mij om een Beatles fanclub dag in Utrecht bij te wonen. We vormden op die dag een twee-mans panel en werden bestookt met veel vragen. Ons doel was om de verbazend vele overeenkomsten tussen de Beatles en de Rolling Stones zichtbaar te maken. Een zeer geslaagde gebeurtenis, die in mijn geheugen gegriefd staat.
Rene heeft mij ook veel verteld over zijn sport passie, het roeien en ik zag hem regelmatig trainen op het tussen kanaal in Nieuwegein. Ook hadden we altijd tijd voor elkaar als we elkaar, waar dan ook, op de fiets tegenkwamen. Er was altijd veel gespreksstof. Zijn enthousiasme als muzikant, drummer in een lokale band, heb ik ook meerdere malen mogen ervaren en hij was ook altijd enthousiast naar mij toe als ze een Stones nummer speelden.
Ik was, na de late terugkomst uit Japan, weer klaar om met hem over interessante ervaringen en gebeurtenissen te praten. Ik zag er erg naar uit, maar moet nu met veel pijn accepteren, dat dit niet meer zal gebeuren.
Rene, ik draag je mee in mijn hart.
Coby, heel veel sterkte!
Ik ken René van het werk. Niet dat wij veel samenwerkten, maar hij was wel de ‘gids’ voor nieuwe werknemers bij de gemeente. In een busje konden we Nieuwegein leren kennen. Hij reed ons langs de mooiste plekjes en vertelde daar zijn geschiedkundige kennis bij. Waaronder de smidse aan de Herenstraat, met een putdeksel waaronder vroeger het hete staal werd gekoeld.
Hij was natuurlijk ook een tijd de drummer van de Nieuwegeinse huisband, Uptown. Menig feestje opgeluisterd.
Ik wens u veel sterkte.
Marjo Volman
Als collega Beatles/John Lennon fan leerde ik René een beetje kennen begin tachtiger jaren. Elke Beatlesdag was hij de spil waaromheen alles gebeurde.
Tijdens de eerste mede door hem georganiseerde reis naar London en Liverpool met de bus heb ik mijn aanstaande vrouw Marianne leren kennen, ze maakte met haar zus enkele grapjes door voor de foute huizen foto’s te gaan nemen, de reactie van René was duidelijk: dat is het foute huis. Hij wist echt veel te vertellen en kende ook goed de weg in die steden.
Later ben ik nog eens met wat vrienden samen naar Hamburg gereisd, ook een onvergetelijke ervaring! Voor al die lol en kennis wil ik René bedanken!
Veel sterkte voor de familie, René, rust zacht, en doe John daarboven de groeten!
Lieve René en familie,
Wat een verlies. Jij hebt mij leren roeien, en dat deed jij met een enorme bedrevenheid en passie.
Jij die zoveel te vertellen had en altijd bereid was om leerlingen tips te geven over het roeien.
Wat jij voor onze vereniging hebt gedaan is onbetaalbaar.
De roeivereniging was jouw 2e huis.
Rust zacht René
Droevig, het bericht over Rene.
Ik heb goede herinneringen aan die “duizendpoot”.
Met veel plezier denk ik terug, jaren geleden, aan de diskussie die ik had met hem over de kastelentocht.
Hij slaagde er niet in mij te overtuigen dat de naam goed gekozen was.
Uit eigen ervaring kwam ik niet verder dan kasteeltocht.
Immers, op de hele tocht was er maar een te zien …….
Geen consensus, leerzaam en toch reuze gezellig.
En dan de manier waarop hij bij zijn puzzel-roeitochten de instinkers wist te bedenken …..
Dolf Hartemink
toerkommissie KRZV Het Spaarne Heemstede
Beste familie,
we zullen Rene missen. Ik heb maar iets minder dan 3 jaar met Rene in de band mogen spelen maar heb alleen maar positieve herinneringen. Ik zal hem niet vergeten.
veel sterkte,
Stan
Via Beatles Unlimited leerde ik, in 1998, René kennen.
Op de Beatle dag ontmoette ik veel mede fans en uiteindelijk legde ik alle ‘B’ dagen fotografisch vast. Geweldig om van het team deel uit te maken. Op een aantal locaties zijn die dagen georganiseerd. Altijd onder de bezielende leiding van René. Hij vertelde me ooit dat de Paasdagen daaropvolgend niet zijn energiekste momenten waren.
In de loop van de jaren leerde ik hem kennen als een gedegen onderzoeker en sympathieke deler van zijn kennis.
In Liverpool, London en Hamburg leidde hij me langs bekende en onbekendere Beatles gerelateerde locaties. Altijd vol van verhalen en anekdotes.
Ik heb de eer gehad mee te mogen met zijn laatste bezoek aan Liverpool en Hamburg.
Met name in Liverpool, tijdens ons bezoek aan de Casbah, 8 Haymans Green, werd nog eens duidelijk wat René voor de broers Best heeft gedaan en betekent.
Roag zei hem nog ter afscheid: ‘Thank you for all you did for us’.
René’s interesse in de luchtvaart kon ik aanvullen met mijn eigen bronnen en zo hoopte ik nog iets van mijn kant aan zijn kennis en ervaring toe te voegen. Hij was regelmatig nieuwsgierig over hoe het nu echt zat.
Vliegen in de simulator en als passagier in de Cathalina, zijn heerlijke momenten geweest die we samen hebben kunnen beleven.
In de loop der jaren hebben we gesproken over een ruime hoeveelheid aan onderwerpen.
Ik wens Coby, Sjors en Davida sterkte bij het dragen van dit verlies.
Beste (Yo)Co, Davida en Sjors,
Heel lang geleden heb ik met veel plezier heel veel met René samengewerkt aan Beatles Unlimited magazine. Hier heb ik heel dierbare herinneringen aan. Ik heb altijd enorme bewondering gehad voor zijn eindeloze inzet, tomeloze energie en volmaakte stressbestendigheid. En dat allemaal voor iets waar hij zelf geen enkel belang bij had, een blaadje over zijn cluppie, zijn bandje.
Een blaadje dat in de begintijd dat ik er aan meewerkte, overigens met de hand werd gemonteerd. René kwam met een stapel gerasterde foto’s en een schijfje met teksten. Ik zette een document in Quark X-Press, printte het uit op mijn laserprinter en René sneed intussen de foto’s op maat en plakte ze er uiteindelijk op. Puur vakwerk. De montages bracht ik naar drukkerij Livo in de Bilt. Later scande ik de foto’s in of bracht René de scans mee.
Als een ware Mal Evans heeft hij jarenlang bergen verzet in het maken van het blad en het organiseren van de jaarlijkse Beatles Conventie. Door hem ben ik letterlijk een handshake away van the Beatles. Voor de conventie ontwierp en zeefdrukte ik de posters, maar op de dag zelf was ik meestal chauffeur. Zo heb ik verschillende Beatlesgerelateerde gasten rondgereden door Utrecht en omstreken. Ik herinner me saxofonist Howey Casey en Apple secretaresse Frieda Kelly, maar het waren er veel meer.
Maar het allermooiste verhaal blijft dat van ons bezoek aan het optreden van Sean Lennon in Paradiso. Sean Lennon had net zijn eerste album uitgebracht. Het geweldige Into The Sun geldt voor mij als een van de mooiste debuutplaten ooit. We waren natuurlijk vroeg aanwezig en stonden helemaal vooraan. René had een stuk papier waar hij een boodschap voor Sean op had geschreven. Het optreden begon, het was fantastisch. Tegen het einde van de show begon de band een improvisatie. Sean ging eroverheen rappen. Hij liep naar de rand van het podium, pakte het briefje uit René’s handen en rapte wat er op stond: ‘Can I have your autograph please?’ Ik lag op de grond van het lachen, maar René was enigszins teleurgesteld, want hij had geen handtekening gekregen.
Vandaag maak ik voor jullie een kaartje, met een tekening van John en Yoko erop die mijn dochter Mien maakte toen ze 5 jaar oud was.
Ik wens jullie heel veel sterkte met het grote verlies.
Hartelijke groeten,
Patrick Tersteeg
Lieve familie van René,
Ik en vele Beatles fans in Nederland, maar ook daarbuiten, hebben veel te danken aan René. Zijn tomeloze inzet om alles rond Beatles Unlimited te coördineren is zeer bewonderenswaardig. Met veel plezier denk ik terug aan alle BU Beatlesdagen. Zowel als handelaar en als bezoeker. Helaas, toen BU ophield te bestaan, is het contact verwaterd.
Ik kan mij nog herinneren dat we in Nieuwegein met een aantal fans bij elkaar kwamen. We hadden allen onze videorecorders meegenomen en onze videobanden. We hebben wat gekopieerd die dag. Zo ging dat toen in de jaren 80. Het was wel even schrikken toen ik hoorde dat hij was overleden. René was een bijzonder sympathieke man! Ik wens jullie veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Helaas kan ik niet persoonlijk bij het afscheid aanwezig zijn. Ik ken René als een sterke persoonlijkheid, in zijn jonge jaren de Nederlandse John Lennon, waar hij groot fan van was.
Ik wens Coby, Davida en Floor, Sjors (die aanvankelijk René was gedoopt, maar liever Sjors wilde heten) en Lilou en Dexter veel sterkte toe om dit verlies te kunnen dragen.
Veel liefs voor Coby
een laatste groet voor René van Paula
Aan de familie van René van Haarlem,
Naar aanleiding van een informatievraag aanvang 2013 over een van zijn onderwerpen van historisch onderzoek, kondigde René zelf zijn einde al aan. Dat deed hij met een bewonderenswaardige luchtigheid, die ongetwijfeld heel wat persoonlijk leed verborg. ‘Ik zal de publicatie van de ‘Canon van Nieuwegein’ waarschijnlijk niet meer meemaken, maar ik wens je met de totstandkoming ervan veel succes toe’.
René is jarenlang een gewaardeerde collega geweest, die geïnteresseerd was in de persoon met wie hij beroepsmatig omging. Tijdens zijn arbeidzaam leven bij de gemeente Nieuwegein stond hij geregeld met zijn olijke gezicht aan mijn bureau met een of meerdere vragen over het verleden van Nieuwegein, Vreeswijk en Jutphaas. De verstrekte historische informatie wendde hij aan voor een van zijn publicaties of voor zijn rondleidingen ‘op het dorp’. Zijn enthousiasme voor de lokale geschiedenis stak hij niet onder stoelen of banken, maar deelde de opgedane kennis met lezers van de ‘Cronyck de Geyn’ en met bezoekers aan de historische kernen van de gemeente Nieuwegein tijdens de door hem verzorgde rondleidingen.
Het is dan ook niet vreemd dat publicaties van René als basis hebben gediend voor enkele paragrafen in de ‘Canon van Nieuwegein’, die aanvang december werd gepresenteerd. Zonder zijn naspeuringen over het wel en wee van corporal Fred. H. Hooper (1922-1944), oorlogsslachtoffer aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, maar ook over de geschiedenis van de sport op het onderdeel roeien/Varsity, zouden zonder zijn voorwerk, die paragrafen niet geschreven kunnen zijn. In dat verband geldt een variatie op de spreuk, uit het overlijdensbericht, voor zijn historisch veldwerk: ‘de auteur gaat, maar zijn gedeelde kennis blijft’. Voor iedereen beschikbaar dient zij ter zijner nagedachtenis. René heeft in die laatste periode moeten roeien met steeds kleinere riemen die hij had.
Hij was een bijzonder mens, die gemist zal worden eerst en vooral door zijn gezin, dat hij veel te vroeg achter heeft moeten laten. Hen rest enkel de welgemeende wens hem te herinneren zoals hij voor hen was.
Jacques Lemmink
oud-archivaris gemeente Nieuwegein
De man van de servicelijn, de Beatles fan, de man die alle openbaar vervoer verbindingen kende en de man die het altijd liet leven. Nu is hij er niet meer. Echt gek. Je was een persoonlijkheid. Je oud collega
René was een hele fijne, energieke en behulpzame collega. Heel verdrietig dat hij niet langer van zijn pensioen heeft kunnen genieten.
Sterkte met het verwerken van dit verlies.
Ciao oom Renato…🕊🤍
Jouw energie zal altijd voelbaar zijn. Je rebellie zullen we nooit vergeten. En bij elke Beatles song hoor ik jouw stem.
Als drummer was jouw ritme rocky maar strak. Mijn oom met zijn mooie krullende lange haren, hij droeg uit principe nooit een stropdas met pak.
Geel was zijn favoriete kleur,
een zonnige tint vol levensvreugd.
Roeien was zijn laatste sport,
een symbool van kracht en doorzettingsvermogen.
Zijn stoerheid en scherpte,
bleven tot het allerlaatste moment.
Maar nu is zijn tijd hier op aarde voorbij, en is hij vrij.
Niet weg, slechts veranderd,
je spirit leeft voort, in een andere vorm.
Dag Renato, tot ziens,
in een andere dimensie,
waar we elkaar opnieuw zullen ontmoeten.
Rust zacht, Peace & Love!
Aïda & Inge
Lieve Rene,
Fijn je gekend te hebben en dank voor je mooie verhalen.
Mooi wel dat we ooit naast elkaar op HET bed in het Hilton
hebben gelegen……
Vaar wel
Liefs van Constance
René heeft ons indertijd een rondleiding door Liverpool gevoerd. Alle kleine weetjes wist hij. Fantastische tijd gehad.
Rust zacht René
Beste familie, vrienden en kennissen van René.
Voor mij geheel uit het niets hoorde ik gisteren van het overlijden van René.
Wat een schok… ik weet nog steeds niet zo goed wat te zeggen.
We hadden niet veel contact met elkaar maar als we elkaar dan spraken was het altijd fijn.
Natuurlijk ging het altijd over muziek en dan met name over The Beatles.
Zo bracht hij onze band ook naar Hamburg en volgde ons in Liverpool.
Wat een mooie tijd hebben we gehad met René.
Namens One After 909 wens ik iedereen heel veel sterkte met dit verlies.
Robbie Korver.
Als (;toen jonge) Beatlesfan heb ik je leren kennen via Beatles Unlimited en de Beatlesdagen – de laatste geloof ik in Hilversum. Wat een enorm aardige en kundige man.
Als professioneel fotograaf heb ik vele malen met René samengewerkt . We deelden dezelfde passie : The Beatles. Wát een gemis . Sterkte voor de nabestaanden. Rob Verhorst
Tot mijn groot verdriet heb ik kort na onze terugkeer deze week uit Japan, waar we onverwacht 5 i.p.v. 3 maanden waren, moeten ervaren dat Rene niet meer onder ons is. De pijn die mij nu treft is niet te beschrijven. Ik had Rene kort voor ons vertrek in september vorig jaar nog gesproken. Hij was nog zeer positief en had nog volop plannen, zoals een bezoek aan Liverpool. Wij, een fervent Beatles fan en een fervent Rolling Stones fan, konden heel goed met elkaar overweg.
Twee grote hoogtepunten uit onze muzikale relatie waren de 40 jaar Rolling Stones Kurhaus jubileum reunie, die ik in 2004 mocht organiseren, mede dank zij de zeer motiverende woorden van Rene, die uiteraard eregast was op die 8ste augustus, en de uitnodiging van Rene aan mij om een Beatles fanclub dag in Utrecht bij te wonen. We vormden op die dag een twee-mans panel en werden bestookt met veel vragen. Ons doel was om de verbazend vele overeenkomsten tussen de Beatles en de Rolling Stones zichtbaar te maken. Een zeer geslaagde gebeurtenis, die in mijn geheugen gegriefd staat.
Rene heeft mij ook veel verteld over zijn sport passie, het roeien en ik zag hem regelmatig trainen op het tussen kanaal in Nieuwegein. Ook hadden we altijd tijd voor elkaar als we elkaar, waar dan ook, op de fiets tegenkwamen. Er was altijd veel gespreksstof. Zijn enthousiasme als muzikant, drummer in een lokale band, heb ik ook meerdere malen mogen ervaren en hij was ook altijd enthousiast naar mij toe als ze een Stones nummer speelden.
Ik was, na de late terugkomst uit Japan, weer klaar om met hem over interessante ervaringen en gebeurtenissen te praten. Ik zag er erg naar uit, maar moet nu met veel pijn accepteren, dat dit niet meer zal gebeuren.
Rene, ik draag je mee in mijn hart.
Coby, heel veel sterkte!
Ik ken René van het werk. Niet dat wij veel samenwerkten, maar hij was wel de ‘gids’ voor nieuwe werknemers bij de gemeente. In een busje konden we Nieuwegein leren kennen. Hij reed ons langs de mooiste plekjes en vertelde daar zijn geschiedkundige kennis bij. Waaronder de smidse aan de Herenstraat, met een putdeksel waaronder vroeger het hete staal werd gekoeld.
Hij was natuurlijk ook een tijd de drummer van de Nieuwegeinse huisband, Uptown. Menig feestje opgeluisterd.
Ik wens u veel sterkte.
Marjo Volman
Als collega Beatles/John Lennon fan leerde ik René een beetje kennen begin tachtiger jaren. Elke Beatlesdag was hij de spil waaromheen alles gebeurde.
Tijdens de eerste mede door hem georganiseerde reis naar London en Liverpool met de bus heb ik mijn aanstaande vrouw Marianne leren kennen, ze maakte met haar zus enkele grapjes door voor de foute huizen foto’s te gaan nemen, de reactie van René was duidelijk: dat is het foute huis. Hij wist echt veel te vertellen en kende ook goed de weg in die steden.
Later ben ik nog eens met wat vrienden samen naar Hamburg gereisd, ook een onvergetelijke ervaring! Voor al die lol en kennis wil ik René bedanken!
Veel sterkte voor de familie, René, rust zacht, en doe John daarboven de groeten!
Lieve René en familie,
Wat een verlies. Jij hebt mij leren roeien, en dat deed jij met een enorme bedrevenheid en passie.
Jij die zoveel te vertellen had en altijd bereid was om leerlingen tips te geven over het roeien.
Wat jij voor onze vereniging hebt gedaan is onbetaalbaar.
De roeivereniging was jouw 2e huis.
Rust zacht René
Droevig, het bericht over Rene.
Ik heb goede herinneringen aan die “duizendpoot”.
Met veel plezier denk ik terug, jaren geleden, aan de diskussie die ik had met hem over de kastelentocht.
Hij slaagde er niet in mij te overtuigen dat de naam goed gekozen was.
Uit eigen ervaring kwam ik niet verder dan kasteeltocht.
Immers, op de hele tocht was er maar een te zien …….
Geen consensus, leerzaam en toch reuze gezellig.
En dan de manier waarop hij bij zijn puzzel-roeitochten de instinkers wist te bedenken …..
Dolf Hartemink
toerkommissie KRZV Het Spaarne Heemstede
Beste familie,
we zullen Rene missen. Ik heb maar iets minder dan 3 jaar met Rene in de band mogen spelen maar heb alleen maar positieve herinneringen. Ik zal hem niet vergeten.
veel sterkte,
Stan
Via Beatles Unlimited leerde ik, in 1998, René kennen.
Op de Beatle dag ontmoette ik veel mede fans en uiteindelijk legde ik alle ‘B’ dagen fotografisch vast. Geweldig om van het team deel uit te maken. Op een aantal locaties zijn die dagen georganiseerd. Altijd onder de bezielende leiding van René. Hij vertelde me ooit dat de Paasdagen daaropvolgend niet zijn energiekste momenten waren.
In de loop van de jaren leerde ik hem kennen als een gedegen onderzoeker en sympathieke deler van zijn kennis.
In Liverpool, London en Hamburg leidde hij me langs bekende en onbekendere Beatles gerelateerde locaties. Altijd vol van verhalen en anekdotes.
Ik heb de eer gehad mee te mogen met zijn laatste bezoek aan Liverpool en Hamburg.
Met name in Liverpool, tijdens ons bezoek aan de Casbah, 8 Haymans Green, werd nog eens duidelijk wat René voor de broers Best heeft gedaan en betekent.
Roag zei hem nog ter afscheid: ‘Thank you for all you did for us’.
René’s interesse in de luchtvaart kon ik aanvullen met mijn eigen bronnen en zo hoopte ik nog iets van mijn kant aan zijn kennis en ervaring toe te voegen. Hij was regelmatig nieuwsgierig over hoe het nu echt zat.
Vliegen in de simulator en als passagier in de Cathalina, zijn heerlijke momenten geweest die we samen hebben kunnen beleven.
In de loop der jaren hebben we gesproken over een ruime hoeveelheid aan onderwerpen.
Ik wens Coby, Sjors en Davida sterkte bij het dragen van dit verlies.
Beste (Yo)Co, Davida en Sjors,
Heel lang geleden heb ik met veel plezier heel veel met René samengewerkt aan Beatles Unlimited magazine. Hier heb ik heel dierbare herinneringen aan. Ik heb altijd enorme bewondering gehad voor zijn eindeloze inzet, tomeloze energie en volmaakte stressbestendigheid. En dat allemaal voor iets waar hij zelf geen enkel belang bij had, een blaadje over zijn cluppie, zijn bandje.
Een blaadje dat in de begintijd dat ik er aan meewerkte, overigens met de hand werd gemonteerd. René kwam met een stapel gerasterde foto’s en een schijfje met teksten. Ik zette een document in Quark X-Press, printte het uit op mijn laserprinter en René sneed intussen de foto’s op maat en plakte ze er uiteindelijk op. Puur vakwerk. De montages bracht ik naar drukkerij Livo in de Bilt. Later scande ik de foto’s in of bracht René de scans mee.
Als een ware Mal Evans heeft hij jarenlang bergen verzet in het maken van het blad en het organiseren van de jaarlijkse Beatles Conventie. Door hem ben ik letterlijk een handshake away van the Beatles. Voor de conventie ontwierp en zeefdrukte ik de posters, maar op de dag zelf was ik meestal chauffeur. Zo heb ik verschillende Beatlesgerelateerde gasten rondgereden door Utrecht en omstreken. Ik herinner me saxofonist Howey Casey en Apple secretaresse Frieda Kelly, maar het waren er veel meer.
Maar het allermooiste verhaal blijft dat van ons bezoek aan het optreden van Sean Lennon in Paradiso. Sean Lennon had net zijn eerste album uitgebracht. Het geweldige Into The Sun geldt voor mij als een van de mooiste debuutplaten ooit. We waren natuurlijk vroeg aanwezig en stonden helemaal vooraan. René had een stuk papier waar hij een boodschap voor Sean op had geschreven. Het optreden begon, het was fantastisch. Tegen het einde van de show begon de band een improvisatie. Sean ging eroverheen rappen. Hij liep naar de rand van het podium, pakte het briefje uit René’s handen en rapte wat er op stond: ‘Can I have your autograph please?’ Ik lag op de grond van het lachen, maar René was enigszins teleurgesteld, want hij had geen handtekening gekregen.
Vandaag maak ik voor jullie een kaartje, met een tekening van John en Yoko erop die mijn dochter Mien maakte toen ze 5 jaar oud was.
Ik wens jullie heel veel sterkte met het grote verlies.
Hartelijke groeten,
Patrick Tersteeg
Lieve familie van René,
Ik en vele Beatles fans in Nederland, maar ook daarbuiten, hebben veel te danken aan René. Zijn tomeloze inzet om alles rond Beatles Unlimited te coördineren is zeer bewonderenswaardig. Met veel plezier denk ik terug aan alle BU Beatlesdagen. Zowel als handelaar en als bezoeker. Helaas, toen BU ophield te bestaan, is het contact verwaterd.
Ik kan mij nog herinneren dat we in Nieuwegein met een aantal fans bij elkaar kwamen. We hadden allen onze videorecorders meegenomen en onze videobanden. We hebben wat gekopieerd die dag. Zo ging dat toen in de jaren 80. Het was wel even schrikken toen ik hoorde dat hij was overleden. René was een bijzonder sympathieke man! Ik wens jullie veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Helaas kan ik niet persoonlijk bij het afscheid aanwezig zijn. Ik ken René als een sterke persoonlijkheid, in zijn jonge jaren de Nederlandse John Lennon, waar hij groot fan van was.
Ik wens Coby, Davida en Floor, Sjors (die aanvankelijk René was gedoopt, maar liever Sjors wilde heten) en Lilou en Dexter veel sterkte toe om dit verlies te kunnen dragen.
Veel liefs voor Coby
een laatste groet voor René van Paula
Aan de familie van René van Haarlem,
Naar aanleiding van een informatievraag aanvang 2013 over een van zijn onderwerpen van historisch onderzoek, kondigde René zelf zijn einde al aan. Dat deed hij met een bewonderenswaardige luchtigheid, die ongetwijfeld heel wat persoonlijk leed verborg. ‘Ik zal de publicatie van de ‘Canon van Nieuwegein’ waarschijnlijk niet meer meemaken, maar ik wens je met de totstandkoming ervan veel succes toe’.
René is jarenlang een gewaardeerde collega geweest, die geïnteresseerd was in de persoon met wie hij beroepsmatig omging. Tijdens zijn arbeidzaam leven bij de gemeente Nieuwegein stond hij geregeld met zijn olijke gezicht aan mijn bureau met een of meerdere vragen over het verleden van Nieuwegein, Vreeswijk en Jutphaas. De verstrekte historische informatie wendde hij aan voor een van zijn publicaties of voor zijn rondleidingen ‘op het dorp’. Zijn enthousiasme voor de lokale geschiedenis stak hij niet onder stoelen of banken, maar deelde de opgedane kennis met lezers van de ‘Cronyck de Geyn’ en met bezoekers aan de historische kernen van de gemeente Nieuwegein tijdens de door hem verzorgde rondleidingen.
Het is dan ook niet vreemd dat publicaties van René als basis hebben gediend voor enkele paragrafen in de ‘Canon van Nieuwegein’, die aanvang december werd gepresenteerd. Zonder zijn naspeuringen over het wel en wee van corporal Fred. H. Hooper (1922-1944), oorlogsslachtoffer aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, maar ook over de geschiedenis van de sport op het onderdeel roeien/Varsity, zouden zonder zijn voorwerk, die paragrafen niet geschreven kunnen zijn. In dat verband geldt een variatie op de spreuk, uit het overlijdensbericht, voor zijn historisch veldwerk: ‘de auteur gaat, maar zijn gedeelde kennis blijft’. Voor iedereen beschikbaar dient zij ter zijner nagedachtenis. René heeft in die laatste periode moeten roeien met steeds kleinere riemen die hij had.
Hij was een bijzonder mens, die gemist zal worden eerst en vooral door zijn gezin, dat hij veel te vroeg achter heeft moeten laten. Hen rest enkel de welgemeende wens hem te herinneren zoals hij voor hen was.
Jacques Lemmink
oud-archivaris gemeente Nieuwegein
De man van de servicelijn, de Beatles fan, de man die alle openbaar vervoer verbindingen kende en de man die het altijd liet leven. Nu is hij er niet meer. Echt gek. Je was een persoonlijkheid. Je oud collega
René was een hele fijne, energieke en behulpzame collega. Heel verdrietig dat hij niet langer van zijn pensioen heeft kunnen genieten.
Sterkte met het verwerken van dit verlies.
Ciao oom Renato…🕊🤍
Jouw energie zal altijd voelbaar zijn. Je rebellie zullen we nooit vergeten. En bij elke Beatles song hoor ik jouw stem.
Als drummer was jouw ritme rocky maar strak. Mijn oom met zijn mooie krullende lange haren, hij droeg uit principe nooit een stropdas met pak.
Geel was zijn favoriete kleur,
een zonnige tint vol levensvreugd.
Roeien was zijn laatste sport,
een symbool van kracht en doorzettingsvermogen.
Zijn stoerheid en scherpte,
bleven tot het allerlaatste moment.
Maar nu is zijn tijd hier op aarde voorbij, en is hij vrij.
Niet weg, slechts veranderd,
je spirit leeft voort, in een andere vorm.
Dag Renato, tot ziens,
in een andere dimensie,
waar we elkaar opnieuw zullen ontmoeten.
Rust zacht, Peace & Love!
Aïda & Inge
Lieve Rene,
Fijn je gekend te hebben en dank voor je mooie verhalen.
Mooi wel dat we ooit naast elkaar op HET bed in het Hilton
hebben gelegen……
Vaar wel
Liefs van Constance